Położenie geograficzne
Piemont to region w północno-zachodnich Włoszech. Graniczy (przez Alpy) z Francją i Szwajcarią. Nazwa oznacza „w stóp góry”, co wiernie oddaje ukształtowanie tego terenu. To drugi pod względem wielkości i liczby mieszkańców region we Włoszech.

Powierzchnia i geologia
Piemont obejmuje powierzchnię 25 400 km². Zajmuje płaskie i pofałdowane tereny Niziny Padańskiej, otoczone od północy i zachodu Alpami Zachodnimi, a od południa pasmem Apeninu Liguryjskiego. Takie ukształtowanie terenu sprawia, że jedynie 30% terenu nadaje się pod winnice, natomiast warunki do uprawy winorośli są znakomite.

Klimat
Klimat Piemontu jest podzwrotnikowy kontynentalny, z małymi opadami i sporymi różnicami temperatur. Winnice zakłada się na stokach – Nebbiolo i Barberę na stokach południowych, cieplejszych i lepiej nasłoneczniony, a na chłodniejszych – Dolcetto i Moscato.

Rys historyczny
W starożytności Piemont zamieszkiwany był przez plemiona Taurynów, Salasów i Celtów. W I w. p.n.e. został zajęty przez Rzymian, następnie znalazł się pod panowaniem Longobardów (od 568 r.) i Franków. Winorośl przywieźli tu starożytni Grecy, dzięki którym rozpoczęto uprawę winogron w tym regionie. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego i barbarzyńskich najazdach nadal kultywowano uprawę winorośli. Nazwa regionu zaczęła być używana w XII wieku. Już w czasach Średniowiecza mówiło się o wspaniałych winach Asti, pojawiły się także wzmianki o Nebbiolo. Między XI a XV wiekiem Piemont podzielony był na 5 jednostek terytorialnych, które w XV w. zostały zjednoczone w Królestwo Sabaudii-Piemontu. Od 1720 w Piemont był częścią Królestwa Sardynii. W latach 1798-1814 znalazł się pod okupacją francuską. W 1861 r. króla Piemontu i Sardynii - Wiktora Emanuela II - obwołano królem zjednoczonych Włoch. Od połowy wieku XVIII w Piemoncie nastąpił duży postęp w produkcji wina. W winiarstwo zaangażowali się bogaci arystokraci, którym często pomagali fachową wiedzą enologowie z Francji.

Odmiany winorośli
W Piemoncie najczęściej uprawianym szczepem do produkcji win czerwonych jest Barbera, po niej Nebbiolo i Dolcetto. Do produkcji białych win wykorzystuje się przede wszystkim Moscato. Poza tym uprawia się jeszcze m.in. takie odmiany jak Cortese, Cabernet Sauvignon, Merlot, Chardonnay, Sauvinon Blanc, Pinot Noir.
Najbardziej znane piemonckie wina to Barolo i Barbaresco (oba produkowane ze Nebbiolo). Te wina dobrze się starzeją i nadają się do długiego przetrzymywania. Wina ze szczepu Barbera są owocowe, z Dolcetto mają dobrą kwasowość, z Moscato produkuje się musujące wino Asti.

Ciekawostki
Piemont to drugi - po Chianti - region pod względem ilości produkowanego wina i czołowy producent win musujących we Włoszech (w produkcji światowej w tej kategorii przewyższa go jednie Szampania). W Piemoncie produkuje się wina, z których 45 ma kategorię DOC, a 12 DOCG. Prawie 84% produkcji mieści się w jednej z tych klasyfikacji. W produkcji wina przeważają mali producenci. Nadzwyczajna w Piemoncie jest także ilość autochtonicznych odmian winogron, wśród których najsłynniejsze to Barbera, Cortese, Dolcetto, Freisa, Nebbiolo, Moscato, Grignolino i inne.