Położenie geograficzne
Veneto (Wenecja Euganejska) leży w północno-wschodnich Włoszech. Na północnym-wschodzie graniczy z Friuli (Wenecja Julijska), na zachodzie z Trydentem i Lombardią, od północy z Austrią, a od południa z Emilią-Romanią.

Powierzchnia i geologia
Veneto obejmuje 7 prowincji o łącznej powierzchni 18,4 tys km2. To tereny górzyste (Alpy Wschodnie), poprzecinane siecią dolin rzecznych, opadające ku Nizinie Weneckiej, a na południowym wschodzie (wybrzeże Adriatyku) płaskie, zabagnione. Winorośl uprawiana na ubogich, bazaltowych i mineralnych glebach pochodzenia wulkanicznego daje doskonałe wina. W Veneto 73.600 hektarów zajmują winnice, które produkują prawie 8 milionów hektolitrów wina rocznie – w tym jest aż 24 rodzaje z apelacją DOC i 3 z apelacją DOCG.

Klimat
Klimat w Veneto jest podzwrotnikowy, umiarkowanie wilgotny, na południu regionu kontynentalny. Widoczna jest wyraźna piętrowość roślinna i klimatyczna.

Rys historyczny
Winorośl, a właściwie jej dzika, prehistoryczna odmiana była obecna w tym regionie już w enocenie czyli około 40 milionów lat temu. Techniki produkcji wina oraz konieczne do tego winorośl przybyła do Veneto wraz z Etruskami VII-V wieku p.n.e. Pierwsze informacje o plemieniu Wenetów pochodzą z IV w. p.n.e. Słynęli z hodowli koni oraz handlu bursztynem. Wieki III i II to współpraca Wenetów z Rzymem, walczyli u boku Rzymian przeciwko Hannibalowi. Rzym objął panowanie nad regionem w I w. p.n.e. Panowanie Rzymian sprzyjało rozwojowi winiarstwa. Uprawa winorośli była bardzo rozpowszechniona, a handel winem stał się intratnym sposobem osiągania zysku. W III w. p.n.e. znane już były charakterystyczne dla Veneto metody suszenia winogron przed tłoczeniem. W V w. n.e. na tereny Wenecji Euganejskiej najechał Alaryk I, a po nim Attyla. Połowa VI w. to przejęcie Veneto przez cesarza Justyniana I i włączenie tego regionu pod władzę Bizancjum. Dwa wieki później Wenecja stała się częścią Imperium Karolińskiego, a od X w. wcielono ją do Świętego Cesarstwa Rzymskiego. XII w. to czas walki Ligi Lombardzkiej, do której należały duże miasta regionu), z Cesarstwem, której efektem było osiągnięcie pewnej autonomii. Okres świetności regionu przypadł na XII-XVI w., gdy największe wpływy na tym terenie miała Republika Wenecka. XVII wiek to ekspansja Imperium Osmańskiego. Po najeździe Napoleona, pod koniec XVIII w. Wenecja Euganejska została podzielona między Cesarstwo Austriackie a Republikę Cisalpińską. W 1866 scalone Veneto stało się częścią Królestwa Włoch.

Odmiany winorośli
Większość win pochodzących z Veneto to wina kupażowane. Do ich produkcji używa się przede wszystkim białych szczepów Garganega oraz Trebbiano. Wśród białych szczepów dominują Prosecco, Verduzzo, Pinot Grigio i Pinot Bianco, Chardonnay, Moscato, Malvasia, Sauvignon. Popularny jest także autochtoniczny, czerwony szczep: Corvina (w dwóch odmianach - Corvina Veronese i Corvina Veronese Grossa, zwana inaczej Corvignone). Uprawia się też szczepy Barbera i Sangiovese. Winiarze eksperymentują także z miejscowymi odmianami (np. Oseleta, Negrara, czy Croatina).

Ciekawostki
Specjalnością Veneto są wina, które produkuje się ze specjalnie przygotowanych, podsuszanych gron. Sposobów na dobre wysuszenie owoców winorośli jest kilka. Selekcjonuje się jest podczas zbiorów (winogrona nie mogą być popękane), a następnie układa np. na wielopoziomowej konstrukcji z bambusowych mat. W latach 50-tych popularne były drewniane (później plastikowe) szuflady, układane poziomo w odpowiednich pomieszczeniach. Okres suszenia winogron trwa 90-150 dni. Grona tracą w tym czasie 1/3 swojej wagi oraz rośnie w nich zawartość cukru i ekstraktów. Czasem na winogronach pojawia się szlachetna pleśń, botrytis cirenea, która jest efektem pożądanym – z takich owoców robi się wyjątkowe wina.