SŁOWENIA

BIAŁE:

Malvasia istriana (w Słowenii malvazija)
Jedna z najbardziej charakterystycznych odmian noszących nazwę malvasia, daje rześkie, mocno zbudowane wina białe wytrawne z aromatami kwiatowymi, cytrusowymi i brzoskwiniowymi. Daje nieregularne plony, jest bardzo wrażliwa na pogodę, w kiepskim roczniku rodzi bardzo płaskie, nieciekawe wina, w dobrych latach jest trudna w winifikacji z uwagi na dużą zawartość alkoholu i problemy z utrzymaniem równowagi wina, najlepiej udaje się w Krasie i na Istrii.

Ribolla gialla (rebula, rumena rebula)
Bardzo ważna odmiana lokalna, prawdopodobnie przez Słowenię przywędrowała z Grecji (gdzie jej lokalna wersja nazywa się dziś robola. Daje wina poważne, aromatyczne, mocno zbudowane. Nazwa podobno pochodzi od włoskiego „rebollire”, co oznacza „ponowne zagotowanie” i rzeczywiście, dawniej chłodna zima przerywała fermentację, ale dzięki dużej zawartości cukru moszcz wiosną wznawiał fermentację. Ribolla jak rzadko która biała odmiana nadaje się do długiej maceracji, tradycyjnie była fermentowana ze skórkami, dziś ta praktyka wraca, przede wszystkim u Gravnera. Czasem robi się z niej wina słodkie, metodą passito.

Sauvignon blanc (w Słowenii czasem nazywany muskatni silvanec)

CZERWONE:

Cabernet franc

Tradycyjna odmiana pochodząca z Bordeaux. Niedawno okazało się, że wiele krzewów dotychczas uważanych za cabernet franc w istocie należy do odmiany carmenere.

Cabernet sauvignon
Tradycyjna odmiana pochodząca z Bordeaux. Oba cabernety, sauvignon i franc, bywają winifikowane razem, na etykiecie często jest po prostu nazwa cabernet.

Pinot nero (w Słowenii modri pinot), pinot noir, blauburgunder

Refosco dal peduncolo rosso (refošk w Słowenii)
„Refosco z czerwonymi szypułkami”, daje ciemne, taniczne czerwone wina z dużą kwasowością o zdecydowanie owocowym charakterze. Ma stosunkowo niską wydajność, w Słowenii często występuje bardziej plenny klon „peduncolo verde”. Późno dojrzewa, co wyjaśnia wysoką kwasowość.

WŁOCHY:

We Włoszech uprawia się niemal ponad 700 różnych szczepów winorośli. Nie sposób wymienić tu każdego z nich, prezentujemy zatem najciekawsze i najpopularniejsze z włoskich odmian winogron.

BIAŁE:

Moscato – jeden z najstarszych szczepów. Uprawiany przede wszystkim w okolicach Piemontu, a najwięcej upraw znajduje się w okolicach miasta Asti. Z winogron Moscato produkuje się wina musujące Asti oznaczone symbolem DOCG. Grona Moscato są szczególne ze względu na swój długi cykl życiowy (od wczesnej wiosny do jesieni). Na krzewy działa zimny, górski wiatr, ale dojrzewają w upalnym, śródziemnomorskim lecie.

Pinot Grigio/Pinot Gris – z winogron tego szczepu robi się wino o wyjątkowo głębokim kolorze, a to ze względu na nietypowe dla białych winogron, dość ciemne zabarwienie skórki. Na dużą skalę szczep Pinot Grigio uprawia się w północno-wschodnich Włoszech. Wina z tych winogron są łagodne, o niskiej kwasowości, delikatnym, raczej neutralnym zapachu.

Prosecco – ten szczep uprawiany jest przede wszystkim w regionie Veneto. Produkuje się z niego białe, wytrawne, musujące wino, w dwóch wersjach: mocno musującej (spumante) i lekko musującej (frizzante). Grona zbiera się bardzo późno. Bąbelki w winach Prosecco powstają naturalnie, w wyniku wtórnej fermentacji zachodzącej w stalowych kadziach.

Ribolla Gialla – szczep o bardzo długiej tradycji – uprawiano go już w XIV wieku. Z tego szczepu produkuje się wytrawne wino o szlachetnych i złożonych aromatach kwiatowych z wyraźną nutą cytrynową.

Trebbiano – jeden z bardzo wydajnych szczepów, uprawiany w wielu regionach Włoch, ale poza Włochami nie jest powszechnie znany. Wina produkowanego z gron Trebbiano charakteryzuje się małą zawartością alkoholu, dobrą kwaswością i delikatnym aromatem. Szczep ten wykorzystuje się do produkcji wielu włoskich win, w tym najsłynniejszego toskańskiego Orvieto.

CZERWONE:

Montepuciano – jedna z najważniejszych odmian pochodząca z Abruzzo. Ten szczep uprawia się także w sąsiednich regionach. Wina produkowane z gron Montepulciano są wyraziste, solidne i eleganckie, wyraźnie garbnikowe i o charakterystycznym, ciemnym kolorze.

Nebbiolo – szczep popularny w Piemoncie i Lombardii. Produkuje się z niego znane na całym świecie wina Barbaresco i Barolo. Szczep ten jest trudny w uprawie, wrażliwy na warunki glebowe, klimatyczne i geograficzne, późno dojrzewa, potrzebuje dużego nasłonecznienia. W zamian za trud uprawy i winifikacji uzyskuje się z niego wina uznawane za najbardziej szlachetne. Primitivo – szczep wywodzący się z Apulli, bardzo popularny w Kalifornii. W swoim regionie posiada własną apelację (Primitivo di Manduria). Klimat tego regionu sprawia, że wina

Primitivo - mają charakterystyczny, słony posmak, aromat róż i czekolady, a barwę głębokiej purpury.

Sangiovese – szczep ten pochodzi z Toskanii, jest jedną z najstarszych czerwonych odmian włoskich winorośli. Rośnie powoli, dojrzewa późno, ale dzięki temu, że łatwo przystosowuje się do różnych odmian gleby, jest uprawiany w całych Włoszech. Niekorzystne są dla niego skrajne temperatury.

HISZPANIA

BIAŁE

Pedro Ximenez (PX) - uprawia się go prawie w całej Hiszpanii, daje słodkie wina wyśmienitej jakości, o specyficznym aromacie. (nasze wina z tego szczepu bardzo często wybierane są na prezent, a zadowoleni obdarowani często sami wracają po kolejną butelkę) 

Verdejo - endemiczna odmiana z regionu Rueda, daję wina o zdecydowanej kwasowości i świeżym smaku.

CZERWONE: 

Tempranillo - niekwestionowany król Hiszpanii, daję wina o aromacie czerwonych owoców z miękkimi taninami, o niskim poziomie kwasowości.

POLSKA

BIAŁE:

Hibernal - odmiana o wysokiej odporności. Daję wina bardzo dobrej jakości

Sibera - odmiana o wysokiej odporności na choroby grzybowe. Daję białe wina jakościowe.

Traminer - odmiana nadająca się do leżakowania daję wina. Daję wina z pełnym aromatem

Riesling -  jedna z najważniejszych białych odmian winorośli. Daję wina o wysokiej kwasowości 

CZERWONE:

Jutrzenka - odmiana wyselekcjonowana w Polsce, daje wina aromatyczne o podwyższonej kwasowości.

FRANCJA:

BIAŁE:

Ugniblanc – dominująca odmiana, daje wina o wysokiej kwasowości i niskiej zawartości alkoholu, używana również do produkcji koniaku. Uprawiana głównie w Bas-Armagnac i Ténarèze

Folle blanche – najcenniejsza odmiana, która dominowała w rejonie przed filokserą. Trudna w uprawie i szczególnie podatna na choroby  

Colombard – używany głównie do produkcji win regionalnych

CZEROWNE:

Grenache - Najczęściej sadzona odmiana ciemnych winogron, ma niską kwasowość, tworzy się z niej wina o mocno owocowym aromacie.

Syrah - winorośl zaliczana do nielicznej grupy odmian szlachetnych, Wina z syrah mają wyraźny aromat porzeczek, ciemne wino o wysokiej zawartości garbników.

Cabernet franc - Tradycyjna odmiana pochodząca z Bordeaux. Niedawno okazało się, że wiele krzewów dotychczas uważanych za cabernet franc w istocie należy do odmiany carmenere.

Cabernet sauvignon - Tradycyjna odmiana pochodząca z Bordeaux. Oba cabernety, sauvignon i franc, bywają winifikowane razem, na etykiecie często jest po prostu nazwa cabernet.

WĘGRY:

BIAŁE:

Furmint - ponad 60% wszystkich upraw w Tokaju. Stary, rdzenny i najsłynniejszy węgierski szczep. Zbiory późne, często dojrzewa w drugiej połowie października, doskonale rozwija się na nim szlachetna pleśń (botrytis cinerea). Szczep doskonały - jest odporny na choroby, dobrze znosi zimowe mrozy i lubi nasłonecznione miejsca. Szczep o dużym potencjale starzenia.

Hárslevelú - Około 30% upraw. Nazwa oznacza "liść lipy", od listków w kształcie liści tego drzewa. Również stary szczep tokajski, dojrzewający późno i również łatwo podatny na szlachetną pleśń.

Muscat - sárga Muscotály, Yellow Muscat - ok. 7% powierzchni upraw. Szczep, który pojawił się w Tokaju już w XIV wieku. Wrażliwy i o niskiej odporności na choroby, najlepiej owocuje na żyznych i głębokich glebach. Grona potrafią zgromadzić sporo cukru, lecz nie są tak podatne na pleśń jak Furmint czy Hárszlevelú.

Zeta - Krzyżówka Furminta z austriackim szczepem Bouvier, wyhodowana w 1951 roku, lecz oficjalnie uznana dopiero w 1990. Odmian wczesna, dojrzewa we wrześniu, kilka tygodni przed Furmintem. Grona gromadzą dużo cukru i są łatwo podatne na botrytis, lecz nie dają win tak dobrych jak Furmint.

CZERWONE: 

Kékfrankos - ciepłolubny, późno dojrzewający szczep, wino ma lekki, owocowy, kwasowy charakter z wyczuwalnym garbnikiem.

Kadarka - Należy do szczepów dojrzewających późno, grona są liczne i zwarte,  wino charakteryzuje się czerwonym lub ciemnoczerwonym kolorem, jest przyjemnie lekkie i owocowe.